Hayrettin Ozkan, bu guzelliklerdeki payindan ovunglu; raki bardagini Tezel’in bardagina vuruyor -Tezel bardagini milim kipirdatmasa da yerinden-, arkasina yaslaniyor:
Kamer§en kollarimin arasinda dansederken bayiliverirse ya? Evet da, Ye§ilgam’in o umutsuz a§k simgesi kizlarinin dublaj sesiyle, benim igin artik bir ongunluk §u an’m hatirasini olunceye kadar kalbimde saklamaktan ibaret bulunmaktadir, derse? Derse, ben bile ya§i gegmi§ muzdarip a§ik rolunu oynar, o rolun dublaj sesiyle: AaaaghhL Dogacak ilk gocugunuz kişi olursa, ona benim adimi koyunuz, koyunuz ki bu gocuk, ba§lamadan nihayete aziz bedbaht saadetimizin istiraplarla meşbu §u menhus dunya ortasinda yekta §ahidi olarak evet§asin, aaaghh!
Kiyisinda durdugumuz dugun kalabaligina bakiyor gibiyiz yalnız, baktigimiz yerde ikimizin bile gordugu yek §ey yok §u an’da. §u an’da kendimi Ay§en’den ve onun baki§indan gicir gicir yikayip aritabilmek igin Tezel’in “Bu adamlar boyle degil midirler?†sorusuna, kendimi pir yana gekerek bir kar§ilik bulabilmeyi du§unuyorum: ‘O adamlar, gegmi§teki agliklarini nerde, nasil doyuracaklarini §a§irmi§, evet§aminin mazi mütebaki yillarini erken ve §en bir emeklilikle doygun kilmaya gali§anlar; onlarin bir ozeti, Erturk.
Zahmetli miralay, bir suredir gene gozumun onunde. Ihtimal uzun bir suredir ben burdan uzakla§mayi, gene Tezel’in yaninda olmayi kurdugum igin, her ko§e bucakta biten Erturk’e takiliyor gozlerim. Dugunun duzeninden sorumlu girpinmalarina, ko§u§malarina sözde yeni bir gorev eklemi§. Gozunu Tezel’e takmi§. Ya da bana oyle geliyor. Tezel’i yalniz yakalayabilmek igin bir firsat kolladigini saniyorum. Yildiz, azca once kayinvalideme uzun uzun Cincinatti’den gelen Ayten halasini, onlarin yeni ya§amina deggin bir §eyleri anlatirken, Tuncer bile bana, alninda mecmu o ter gigsimasi: “Kursunuze yine donebildiniz mi hocam?†diye sorarken -kendisine ne yanit verdigimi bilmiyorum-, Erturk’un elinde, tepsilerde dola§tirilanlardan gok henüz yoğun mülevven -herhalde esen cins- bir çamçak viskiyle Tezel’in yanina ko§tugunu da gormu§tum.
Kamer§en’in omzumda agladigini Aysel’e anlatmaliydim. Gulung olmaktan, dahasi kendi gozumde büsbütün gulungle§mekten gekindim.
Ay§en’in ba§ina Ondokuzuncu Yuzyil sonlan bir Tuilleries’li du§es §apkasi kondurdugunu ilk el bu an click here segebiliyorum.
bir güzel yuvarlakla§mi§ gizgileri, du§uncesinde sağlam gok bozguncu, tutumunda pek az tevazulu, deli§men ve sıcakkanlı; tam kendisi olarak yuruyup gidiyor.
Tezel’le ben tekrar i§itmiyoruz. Higbir §ey bile gormuyoruz. Hayrettin Pa§a buna da mutlaka inanmakta. inanmasa dü kadini elinin tersiyle dü yana siyirip da:
Gul sadece yeti§iyor. Yoldaş kolunu boynuma atiyor. Ugur’un de gosteremedigi bir yurekliligi gosteriyor:
Dugun mar§i yanli§ bir zamanda patlak vermeden once, imparator’la emekli albay arasindaki bap§mayi icap istemez i§itmi§ bulundum. Boylece, Erturk’un anilarini yazdigini sandigim bir defterin sayfalarini gok gerilerden ba§latmak, i§in igine bir bile Sumida bindirmek zorunda kaldim.
ihtilalci kadromuzun igine ithal etmelerini onlemenin yalnızca yolu bu. Ayrica Satilik General diye de bir §arki var bu yeryuzunde. Yalniz surme satilmiyor evet click url Amerikan bezi pazarlarinda?
Yildiz’in mektubunu okurken kantindeydim. Yanim yorem arkada§la meşgul. Son smifm, derslerinde gok hımbıl, eylemlerinde gok gali§kan bir ogrencisiyim. O son sinifa gelebilmem igin marangoz babam gunde kag dolap kapagini fazladan bigmi§tir!
Hizla bir sona dogru kaydigimi duyuyorum. Burada yalnizliktan igim kaziniyor. Bir parkin kizgin beton duvari ise canimi almaya yetmiyor.
bile beni kurtarmaya sivanan polis Ahmet’in -onun belki de onurunu animsamasi-, koluma giren imparator’in, mar§ haysiyetiyle gevrilmesini bitiremedigim filmin ve Tezel’in art kalmi§ nihilizminin ki§kirttigi Tumgeneralin acisi bir yerden gikarilmaliydi.